Μαύρος Αμνός :

Ο χρόνος πάγωσε,
τα μάτια μου άνοιξα σηκώθηκα μα ένιωθα να πετάω,
είχα μια αίσθηση γαλήνης και φόβου νόμιζα ότι ονειρεύομαι,
μα πέρασαν ώρες και δεν ξυπνάω,
δεν ακούγομαι όταν μιλάω,
δεν με βλέπουνε ενώ δίπλα τους στέκομαι και θυμάμαι στο παρελθόν και εγώ να τους προσπερνάω,
δεν είσαι μόνος,
πάντα κάποιος θα σε νοιάζεται είμαι σίγουρος πάψε πια να τρέφεσαι απο το σκότος,
τώρα το βλέπω καθαρά,
μέσα από τους ανθρώπους η ενέργεια πηγάζει και δημιουργεί τη σπίθα για τη φωτιά,
όταν βλέπεις σαν τρίτος τη ζωή σου τότε σίγουρα μπορείς και να κρίνεις εσένα αντικειμενικά,
οι μέρες περνάνε φαντάσματα στη μοναξιά,
το κορμί μου ξαπλωμένο στο κρεβάτι είναι σαν να μην αντιδρά.
γύρω μου βλέπω μόνο την ουσία ακόμη και σε κάποια πράγματα που είναι τόσο μικρά,
μέσα μου είμαι καλά,
έχουνε σβήσει τα σημάδια απ'τη ψυχή μου μόνο χρώματα αγκαλιάζουν τη παιδική μου καρδιά,
ξεχνάμε το ποιοι είμαστε γεμάτοι με ευθύνες που μας φορτώσανε και έτσι χάθηκε το νόημα τελικά,
είμαστε κάτι παραπάνω από κτήνη και αρπακτικά,
το σύμπαν είναι τέλεια φτιαγμένο όλα γίνονται για ένα λόγο κι ίσως να αξίζει το μάθημα
που παίρνεις η αφύπνιση γενικά,
όλα περνάνε θα το δεις το έχω ζήσει προσωπικά,
το θέμα είναι πόσο θα σε αλλάξουν οι καταστάσεις πόσο ευάλωτος είσαι εσωτερικά,
οι ευαίσθητοι την πατάνε μα δεν θα γίνω το κτήνος που θέλουν δεν με εκφράζει πια η σκοτεινιά,
η θεωρία θέλει πράξη όπως κι η ζωή μας στόχους και ιδανικά.


.................


Όνειρος Βήτα :

Παράξενες σκέψεις την λογική σου επηρεάζουν,
αναγέννηση ξανά, ακατάπαυστα ενέργεια μεταδίδουν τροφή,
γνώση για το μέλλων για κάτι που θα ρθεί,
η αγάπη από μέσα σου δεν πρέπει να χαθεί.
νιώθεις το βάρος σου μαγνήτης προς τη γη,
υγρά τα δυο σου μάτια χαζεύουν την αυγή,
περιμένοντας τον ήλιο το κορμί σου να ζεστάνει,
μάχεσαι σκληρά ξεχωρίζοντας την πλάνη,
η ζωή σου κύκλους κάνει,
μπλεγμένο συρματόπλεγμα αγκάθινο στεφάνι,
ενώ το σύμπαν ενώνεται μ'αόρατη κλωστή,
αρμονικά φτιαγμένο ακατανόητη γιορτή,
και εσύ μέσα σ'αυτή δεν λες να ησυχάσεις,
ποιος νοιάζεται τι ξέρει που πρόκειται να φτάσεις,
βλέμματα διαβάζεις μιλάς πολύ στο πουθενά χιλιάδες λόγια τάζεις,
πυξίδα τα αστέρια την πορεία σου χαράζεις,
από κάποιας γυναικός το άρωμα ξυπνάς κοιτάζεις
μέσα σου το αύριο αποφεύγοντας το άγχος,
κάθε ανάσα δυνατή φεύγει με πάθος.