Κάπως ανάποδα βλέπω τον κόσμο μου τελευταία
τι να σου πω;
δεν έχω νέα τα ίδια πράγματα καθημερινά από την ώρα που απ'το κρεβάτι θα σηκωθώ,
κλείσε τα φώτα,
κρυμμένα μες τις σκιές φαντάσματα που με στοιχειώνουνε χρόνια,
κι αν φοβάμαι το σκοτάδι είναι που το βλέπω στα μάτια μου μέσα να ζει ακόμα,
πως να δώσεις αγάπη στους άλλους αν δεν μπορείς να αγαπήσεις εσένα πρώτα,
κράτα απόσταση βρώμα,
μεγάλωσα δύσκολα ήμουν ευάλωτος βλέπεις δεν είχα όρια,
μα όταν είσαι μικρός όλα μοιάζουν τόσο πελώρια,
και ενώ μιλάς πολύ ποτέ δεν έδωσες λύση σε κάποιο πρόβλημα,
ολόκληρη η ζωή μου φαντάζει με μυθιστόρημα,
χειμώνας σκεπάζει τις αναμνήσεις μου ναυάγια χρόνια που ήταν επώδυνα,
λυπάμαι,
που δεν πούλησα τη μουσική μου για τα λεφτά μα δεν μ'ακουμπάνε,
είναι πιο σημαντικό να δίνω ελπίδα στον κόσμο κι άσε τους Mc's να λένε πόσο γαμάνε,
δεν τους ένιωσα ποτέ στη τελική,
προσπερνάμε την αλήθεια γιατί το ψέμα βολεύει και είναι εύκολο να ειπωθεί,
όταν αυτό που αγαπάς σου δίνει δύναμη καταφέρνεις τα πάντα η αγάπη βουνά κινεί,
η ζωή θα είναι δράμα ή κωμωδία όμως το θέμα είναι πως τη βλέπεις εσύ,
μέσα απ'τα μάτια του ο καθένας κοιτάζει μια άλλη εκδοχή,
όταν νιώθεις περιττός μάλλον δεν χώρεσες στον κόσμο τους μέσα γιατί δεν ανήκες εκεί,
στο περιθώριο μαθαίνεις τη μοναξιά εφόσον βλέπεις οι φίλοι πως είναι εφήμεροι,
μα όταν έχεις δει τον βυθό,
ξέρεις πως να ελίσσεσαι και να αλλάζεις δέρμα σαν ερπετό,
αν είναι να γίνει κάτι θα γίνει μα μόνο αν είναι γραφτό,
καρδιά, ψυχή και μυαλό,
ότι δεν σε σκοτώνει σε κάνει και πιο σοφό,
το πιο ένοχο μυστικό,
τα μάτια μιλάνε όταν τα χείλη σφραγίζουν με τον καιρό,
ποιος είσαι εσύ, ποιος είμαι εγώ;
καθρέφτης το χαρτί μου που πάνω του βλέπω εμένα μα και στιγμές που τώρα πια νοσταλγώ.


καθρέφτης το χαρτί μου που πάνω του βλέπω εμένα..
αυτή είναι η αλήθεια..

Ρεφρέν:

Όταν όλα έρχονται ανάποδα να μη χάνεις το δρόμο σου,
να ξέρεις το κακό πάντα τρέφεται από το φόβο σου,
εγώ θα είμαι εδώ για να μη νιώσεις πότε μόνος σου,
ξέρω πως είναι δύσκολο να χωρέσεις στον κόσμο σου.