Μαύρος Αμνός : Ο χρόνος πάγωσε, τα μάτια μου άνοιξα σηκώθηκα μα ένιωθα να πετάω, είχα μια αίσθηση γαλήνης και φόβου νόμιζα ότι ονειρεύομαι, μα πέρασαν ώρες και δεν ξυπνάω, δεν ακούγομαι όταν μιλάω, δεν με βλέπουνε ενώ δίπλα τους στέκομαι και θυμάμαι στο παρελθόν και εγώ να τους προσπερνάω, δεν είσαι μόνος, πάντα κάποιος θα σε νοιάζεται είμαι σίγουρος πάψε πια να τρέφεσαι απο το σκότος, τώρα το βλέπω καθαρά, μέσα από τους ανθρώπους η ενέργεια πηγάζει και δημιουργεί τη σπίθα για τη φωτιά, όταν βλέπεις σαν τρίτος τη ζωή σου τότε σίγουρα μπορείς και να κρίνεις εσένα αντικειμενικά, οι μέρες περνάνε φαντάσματα στη μοναξιά, το κορμί μου ξαπλωμένο στο κρεβάτι είναι σαν να μην αντιδρά. γύρω μου βλέπω μόνο την ουσία ακόμη και σε κάποια πράγματα που είναι τόσο μικρά, μέσα μου είμαι καλά, έχουνε σβήσει τα σημάδια απ'τη ψυχή μου μόνο χρώματα αγκαλιάζουν τη παιδική μου καρδιά, ξεχνάμε το ποιοι είμαστε γεμάτοι με ευθύνες που μας φορτώσανε και έτσι χάθηκε το νόημα τελικά, είμαστε κάτι παραπάνω από κτήνη και αρπακτικά, το σύμπαν είναι τέλεια φτιαγμένο όλα γίνονται για ένα λόγο κι ίσως να αξίζει το μάθημα που παίρνεις η αφύπνιση γενικά, όλα περνάνε θα το δεις το έχω ζήσει προσωπικά, το θέμα είναι πόσο θα σε αλλάξουν οι καταστάσεις πόσο ευάλωτος είσαι εσωτερικά, οι ευαίσθητοι την πατάνε μα δεν θα γίνω το κτήνος που θέλουν δεν με εκφράζει πια η σκοτεινιά, η θεωρία θέλει πράξη όπως κι η ζωή μας στόχους και ιδανικά. ................. Όνειρος Βήτα : Παράξενες σκέψεις την λογική σου επηρεάζουν, αναγέννηση ξανά, ακατάπαυστα ενέργεια μεταδίδουν τροφή, γνώση για το μέλλων για κάτι που θα ρθεί, η αγάπη από μέσα σου δεν πρέπει να χαθεί. νιώθεις το βάρος σου μαγνήτης προς τη γη, υγρά τα δυο σου μάτια χαζεύουν την αυγή, περιμένοντας τον ήλιο το κορμί σου να ζεστάνει, μάχεσαι σκληρά ξεχωρίζοντας την πλάνη, η ζωή σου κύκλους κάνει, μπλεγμένο συρματόπλεγμα αγκάθινο στεφάνι, ενώ το σύμπαν ενώνεται μ'αόρατη κλωστή, αρμονικά φτιαγμένο ακατανόητη γιορτή, και εσύ μέσα σ'αυτή δεν λες να ησυχάσεις, ποιος νοιάζεται τι ξέρει που πρόκειται να φτάσεις, βλέμματα διαβάζεις μιλάς πολύ στο πουθενά χιλιάδες λόγια τάζεις, πυξίδα τα αστέρια την πορεία σου χαράζεις, από κάποιας γυναικός το άρωμα ξυπνάς κοιτάζεις μέσα σου το αύριο αποφεύγοντας το άγχος, κάθε ανάσα δυνατή φεύγει με πάθος.

Η νύχτα με μαγεύει, τα φώτα τρεμοπαίζουνε στους δρόμους κάνει κρύο και έξω δεν σταματάει να βρέχει, γαμημένη παγωνιά, το ψύχος αγκαλιάζει τις καρδιές μας και τις αδειάζει πρώτα εσωτερικά. δείχνουν απάθεια, κλαίνε το χτες δεν απολαμβάνουν το σήμερα μα δεν καταβάλουν πια μια προσπάθεια, το ξέρω, είναι εύκολο να μιλάς όταν βλέπεις τα πράγματα σαν τρίτος απ'την απ'έξω, πίστεψέ με, ξέρω καλά τι λέω κι αν είμαι κάπου λάθος διάψευσέ με, αν θέλεις να έχεις άποψη για μένα τότε μη βιαστείς να βγάλεις συμπεράσματα πρώτα απλά γνώρισέ με, όλοι μιλάνε μα δεν λένε απολύτως τίποτα λόγια-λόγια που είναι κενά ποτέ δεν μ'αγγίξανε λέμε, εσύ είσαι ο μόνος που μπορεί την ψυχή του μάγκα να σώσει, τι σημασία έχει το αν μπορείς να πετάς άμα δεν αντέχεις τη πτώση, δεν σηκώνει εκπτώσεις η ευτυχία, η πρώτη δόση φέρνει τη δεύτερη κι η παράνοια δεν αργεί καραδοκεί απ'τη γωνία, προσπερνάμε, την ίδια τη ζωή δίχως να ξέρουμε που πάμε, φερόμαστε παράξενα μέσα μας ο θυμός μεγαλώνει και εμείς τον τρέφουμε αντί να τον πολεμάμε, είναι μάταιο το παρελθόν να αλλάξουμε όσο πίσω και να κοιτάμε, μετρημένοι στα δάχτυλα εκείνοι που πραγματικά με τα λάθη σου σ'αγαπάνε, μη γελιέσαι, έχουμε περάσει από δω και έχουμε μάθει πως από λίγους στα δύσκολα μπορείς να βασίζεσαι ή να κρατιέσαι, να αγαπάς και να αγαπιέσαι, ο χρόνος περνάει και εσύ τρέχει μόλις απ'το πρώτο λεπτό που γεννιέσαι, υπάρχει κάτι, που λίγοι κατανοήσανε κι είναι σημαντικό να το μάθεις λέγετε αγάπη, είναι αυτό που στους ανθρώπους δίνει δύναμη για να συνεχίζουν μέσα στη μάχη, και δεν το βάζουν κάτω είναι περήφανοι νικητές ή χαμένοι παλεύουνε για να υπάρχει. Ρεφρέν: Μείνε δίπλα μου ως που να χαράξει και έπειτα φεύγεις, να σαι καλά και πάνω απ'όλα να συνεχίζεις να αντέχεις, να μη τα παρατάς να πεισμώνεις και να επιμένεις, μακριά από το σκοτάδι τους ότι και να γίνει μάθε να απέχεις.

Κάπως ανάποδα βλέπω τον κόσμο μου τελευταία τι να σου πω; δεν έχω νέα τα ίδια πράγματα καθημερινά από την ώρα που απ'το κρεβάτι θα σηκωθώ, κλείσε τα φώτα, κρυμμένα μες τις σκιές φαντάσματα που με στοιχειώνουνε χρόνια, κι αν φοβάμαι το σκοτάδι είναι που το βλέπω στα μάτια μου μέσα να ζει ακόμα, πως να δώσεις αγάπη στους άλλους αν δεν μπορείς να αγαπήσεις εσένα πρώτα, κράτα απόσταση βρώμα, μεγάλωσα δύσκολα ήμουν ευάλωτος βλέπεις δεν είχα όρια, μα όταν είσαι μικρός όλα μοιάζουν τόσο πελώρια, και ενώ μιλάς πολύ ποτέ δεν έδωσες λύση σε κάποιο πρόβλημα, ολόκληρη η ζωή μου φαντάζει με μυθιστόρημα, χειμώνας σκεπάζει τις αναμνήσεις μου ναυάγια χρόνια που ήταν επώδυνα, λυπάμαι, που δεν πούλησα τη μουσική μου για τα λεφτά μα δεν μ'ακουμπάνε, είναι πιο σημαντικό να δίνω ελπίδα στον κόσμο κι άσε τους Mc's να λένε πόσο γαμάνε, δεν τους ένιωσα ποτέ στη τελική, προσπερνάμε την αλήθεια γιατί το ψέμα βολεύει και είναι εύκολο να ειπωθεί, όταν αυτό που αγαπάς σου δίνει δύναμη καταφέρνεις τα πάντα η αγάπη βουνά κινεί, η ζωή θα είναι δράμα ή κωμωδία όμως το θέμα είναι πως τη βλέπεις εσύ, μέσα απ'τα μάτια του ο καθένας κοιτάζει μια άλλη εκδοχή, όταν νιώθεις περιττός μάλλον δεν χώρεσες στον κόσμο τους μέσα γιατί δεν ανήκες εκεί, στο περιθώριο μαθαίνεις τη μοναξιά εφόσον βλέπεις οι φίλοι πως είναι εφήμεροι, μα όταν έχεις δει τον βυθό, ξέρεις πως να ελίσσεσαι και να αλλάζεις δέρμα σαν ερπετό, αν είναι να γίνει κάτι θα γίνει μα μόνο αν είναι γραφτό, καρδιά, ψυχή και μυαλό, ότι δεν σε σκοτώνει σε κάνει και πιο σοφό, το πιο ένοχο μυστικό, τα μάτια μιλάνε όταν τα χείλη σφραγίζουν με τον καιρό, ποιος είσαι εσύ, ποιος είμαι εγώ; καθρέφτης το χαρτί μου που πάνω του βλέπω εμένα μα και στιγμές που τώρα πια νοσταλγώ. καθρέφτης το χαρτί μου που πάνω του βλέπω εμένα.. αυτή είναι η αλήθεια.. Ρεφρέν: Όταν όλα έρχονται ανάποδα να μη χάνεις το δρόμο σου, να ξέρεις το κακό πάντα τρέφεται από το φόβο σου, εγώ θα είμαι εδώ για να μη νιώσεις πότε μόνος σου, ξέρω πως είναι δύσκολο να χωρέσεις στον κόσμο σου.

Κρεμασμένοι απ'τα σύρματα, της λεωφόρου χαζεύουνε μετρώντας τα καθ'οδόν αυτοκίνητα, πλήρη ηρεμία και επιείκεια, βαρετές Κυριακές, μέρες σιωπηλά επισκεπτήρια, απομόνωσης κρατητήρια, πως να σκεφτείς καθαρά όταν βρίσκεσαι υπό επήρεια; ανάμεσα σε παράξενους ανθρώπους που πάσχουν απ'τη συνήθεια, η εφηβεία σου ξέφτισε σε φυλακές και αναμορφωτήρια, τώρα ξένος περιφέρεσαι στο πλήθος ανάμεσα σε σπίτια που είναι πια ερείπια, δεν θυμάσαι το όνομα σου στη τσέπη κάτι ψιλά και αποκόμματα από εισιτήρια, η στάθμη ανεβαίνει από την παλίρροια, και πνίγει συναισθήματα, μαζί και αυτά που σε κάνουν να νιώθεις γαλήνια, οι πληγές πάνω σου ενθύμια, το ποιος είσαι έχει να κάνει με το ποιος θέλεις να γίνεις και αν το ζητάς με ειλικρίνεια, τα μάτια μας στη βροχή πια δεν κοιτάζουν με ευκρίνεια, μαθαίνεις να ξεχωρίζεις το αληθινό με το ψεύτικο εκεί όπου δεν υπάρχει σαφήνεια, οι μέρες περνάνε πια δίχως νόημα, μετράς τις ώρες και τα λεπτά στους δείκτες που αργά κινούνται και αθόρυβα, δεν μπορείς να ηρεμήσεις, γύρω οι τοίχοι γεμάτοι αναμνήσεις, φωτογραφίες από στιγμές χαρούμενες το παρελθόν δεν γίνεται να το σβήσεις, θέλεις κάπου να μιλήσεις, μα οι άνθρωποι δεν σ'ακούνε αντιθέτως σε ωθούν στο να αδιαφορήσεις, όταν δεν είσαι συμβατός στη κοινωνία που χτίσαν με ψευδαισθήσεις, τότε σου γυρνάνε τη πλάτη από φόβο μην τους ξυπνήσεις, και θέλεις πίσω να γυρίσεις, η φυλακή είναι εκεί που εσύ διάλεξες να τη χτίσεις, όπου νιώθεις καλά εκεί ανήκεις, ανεξαιρέτως το που και με ποιους μαζί θα βαδίζεις. Ρεφρέν: οι μέρες κυλάνε στα ρολόγια ο χρόνος περνάει, δεν πίστεψα ποτέ μου πως ότι αξίζει πονάει, κι αν έχασα πολλά είδα κάτι που όντως μετράει, όσο εσύ μένεις πίσω μπροστά η ζωή προχωράει.

Σκοτεινές διαδρομές, άρρωστη η πραγματικότητα μοιάζει οι άνθρωποι γίνονται οχιές. μεταλλάσσονται, στις στοές θα δεις βέρια πιτσιρικάδες να χάνονται, χέρια βρώμικα που άλλοτε σου ξηγούνται σπαθί την επόμενη στιγμή ίσως να σε φερμάρουνε, ο τόπος αυτός είναι μαγικός, και εμείς αυτοκαταστροφικά πλάσματα που ζητάμε πιο πολλά συνεχώς, το παν είναι να είσαι με τους άλλους αληθινός, όταν οι μάσκες πέφτουνε τα πρόσωπα φαίνονται πια στο φως, κι υπήρχανε μέρες που ένιωθα κάπως περιττός, ανάμεσα στους τρελούς λογικός, όσο κι αν προσπαθείς να δεις εσένα μέσα απ'τα μάτια των άλλων θα πέφτεις έξω διαρκώς, δεν θα αλλάξεις τον κόσμο, μπορείς όμως να κάνεις αρκετά για να αλλάξεις λίγο το φόντο, μεγαλώνεις προσπαθώντας να απαλλαγείς απ'τον πόνο, είναι το τίμημα που χρόνια και εγώ αδερφέ μου πληρώνω, για τις φορές που παγώνω, συμβαίνει καμιά φορά να υπερβαίνεις τα όρια σου για να πετύχεις το στόχο, όλα είναι πιθανά, αβοήθητοι ζητάμε την ελπίδα που θα κρατήσει τα πόδια μας στο έδαφος σταθερά, πριν να προδώσεις κάποιον μπες στη θέση του και σκέψου πως να ένιωθες εσύ πες μου ειλικρινά, όλα περνάνε, δεν ζήτησα πολλά το μόνο που ήθελα ήτανε να μ'αγαπάνε, οι άνθρωποι έχουν τη τάση το καλό που τους έκανες να ξεχνάνε, όρκους πατάνε, και χωρίς να το σκεφτούν σε πληγώνουν και σε πονάνε. Ρεφρέν : Ότι ανεβαίνει ψηλά, πέφτει ότι πέφτει, μπορεί να σηκωθεί, ότι έφυγε μπορεί και να γυρίσει, μια μέρα, και να σου δώσει ζωή. .......................... Ότι ανεβαίνει ψηλά, πέφτει ότι πέφτει, μπορεί να σηκωθεί, ότι έφυγε μπορεί και να γυρίσει, μια μέρα, και πάλι από την αρχή.

Μαύρος Αμνός ____________ Ζούμε σε δύσκολους καιρούς, ένας λόγος παραπάνω να ανήκεις στους δυνατούς, συνάντησα πολλούς που μιλούσαν εκ του ασφαλούς, πάντα είχα φίλους μα όχι κολλητούς, είδα ανθρώπους κομπλεξικούς. και ναι πως να το κάνουμε είδαμε και δυο πράγματα παραπάνω απ'αυτούς, μέσα μου υπάρχει ζωή μα γύρω μου βλέπω νεκρούς, θολά τα μάτια μου από τους καπνούς, καταλαβαίνω πολλά μα δεν το ανοίγω το ρημάδι αποφεύγω να κάνω εχθρούς, κάτω η κόλαση γεμάτη είναι από τους αμαρτωλούς, πόσο να σου μιλήσω όταν δεν γουστάρεις να ακούς, όταν παίζουνε συναισθήματα στη μέση δεν βάζω εγωισμούς, όλα είναι δανικά, η ζωή μπροστά κυλάει αφήνει πίσω όσα μοιάζουνε αρνητικά, βύθισε το σπαθί σου στη καρδιά του βασιλιά, φτιάξε τη μοίρα σου αλήθεια τι περιμένεις τα πράγματα είναι απλά, γιατί τα κάνεις πολύπλοκα; κόντρα στον άνεμο τα φτερά μου ανοίγω να ξεφύγω απ'τα κύματα, στοιχήματα για το αν την παλέψω αφού είχα προβλήματα, η ζωή μου έβαζε πάντοτε τα ίδια διλήμματα, ψεύτικα λόγια, αλλόκοτα αισθήματα, δύσκολο να με πείσεις για κάτι χωρίς να έχεις επιχειρήματα, δεν φοβάμαι να πεθάνω φοβάμαι να ζω στο τίποτα, δώσε χρόνο στον εαυτό σου ώστε να σε μάθεις καλύτερα. Ρεφρέν: Όλα πληρώνονται εδώ, στο σήμερα που οι μέρες κυλάνε πάνω στο τζάμι όπως της βροχής το νερό, πολλά βλέπω συμβαίνουν μα δεν τα κατανοώ. ένα βήμα τόσο απέχει το έδαφος απ'το κενό. Όνειρος Βήτα ____________ Η μέρα φεύγει και γεννιέται το σκοτάδι φωτιά τυλίγει το ρημάδι που κινείτε σε αντίθετη τροχιά, φτιαγμένη από ήχους και αριθμούς, αλήθειες άγνωστες και μύθους άπειρους παλμούς, όπου πλάθουν τη ζωή μ'ακούς; δεν θέλεις να πιστέψεις τους σοφούς, προτιμάς να τρως σκουπίδια κάθε μέρα, στου όπλου τη θαλάμη έχει σφαίρα, κάτι μέσα σου ζητάει διαφυγή, ανασαίνεις και πατάς σ'αυτή τη γη, είσαι θαύμα, δεν το χεις καταλάβει, ξεκόλλα από τη γαμημένη πλάνη που σε θάβει το μυαλό σου έχει δύναμη θεού, ρίζα γεννιέται από το κέντρο του καρπού, λύσε το γρίφο είμαι σίγουρος μπορείς, χρόνος φθορά και γύρω φως ψάξε να βρεις, φυλακισμένη η λογική σ'ένα τετράγωνο φυτρώνει η εμπειρία σε τόπο άγονο, μιλάνε τα αισθήματα αγκαλιάζουν βλέμματα γεμάτα σκέψη στάζουν σώματα εκπέμπουνε θερμότητα μ'ανατριχιάζουν μπερδεύουν τις αισθήσεις μου χαράζουν ιστορία, αληθινή μαγεία. Ρεφρέν: Όλα πληρώνονται εδώ, στο σήμερα που οι μέρες κυλάνε πάνω στο τζάμι όπως της βροχής το νερό, πολλά βλέπω συμβαίνουν μα δεν τα κατανοώ. ένα βήμα τόσο απέχει το έδαφος απ'το κενό.

Άσε με να διαβάσω στα μάτια σου όσα δεν λες, όσα τα χείλη σου διστάζουν να πουν έχοντας μια γεύση που είναι πικρή από το χθες, πάντα πίστευα στους ανθρώπους μα εκείνοι μου άνοιγαν πληγές, δες πως ο κόσμος υποφέρει δεν έχει πια επιλογές, μη με κρίνεις, δεν με ξέρεις κι ούτε θες, είναι σκοτεινές οι εποχές, ακόμη και το να δείξεις την αγάπη σου το κάνεις με κινήσεις που μοιάζουν μηχανικές, περάσαμε συμπληγάδες, ζωές βασισμένες στη ρουτίνα που σκοτώνει τους έρωτες και πνίγει αγάπες μεγάλες, αναμνήσεις, χιλιάδες οι στιγμές που δεν πρόλαβες να εκτιμήσεις, προβλήματα δίχως λύσεις, δίχως στον ήλιο μοίρα πως να παλέψεις το κτήνος για να νικήσεις, ΕΓΩ, όλες μας οι προτάσεις ξεκινάνε και καταλήγουν σ'αυτό, όταν το μόνο που σε νοιάζει είναι να βγάλεις τη μέρα με το στανιό, τι να απολαύσεις; σ'αυτό το μίζερο κόσμο που όλοι προσπαθούν να σ'αλλάξουν στη μάζα για να ταιριάξεις, κράτα απόσταση, κι αν χάσεις το δίκιο σου να επιμείνεις γιατί το άδικο σε τρώει και πίστεψέ με πως δεν είναι για χόρταση, δεν δίνεις πια παιδεία στα παιδιά σου απλά ανοίγεις την τηλεόραση, να σαι καλά και ευχαριστώ για την ακρόαση, εγώ εδώ με νύχια και δόντια ψάχνω ένα τρόπο να βγω μέσα από την κόλαση, μη κλείνεσαι στον εαυτό σου είναι η χειρότερη φυλακή και απομόνωση, μη σταματάς να κάνεις όνειρα αυτά σου δίνουν την ώθηση, μιλάω στην καρδιά σου κι αν με νιώθεις για μένα αυτό είναι τα πάντα, ποιος γαμάει την προώθηση τα φράγκα, μη κρέμεσαι απ'τα αρχίδια κανενός παλιομαλάκα, στα πόδια σου στάσου για λίγο κράτα, ζήσε τώρα που μπορείς γιατί φεύγουν τα νιάτα, η ζωή είναι μικρή και είναι πολύτιμη γι'αυτό να κοιτάζεις με σιγουριά τους ανθρώπους μέσα στα μάτια.

Είναι απίστευτο το πως νιώθω κοντά σου, κλείσε το ξυπνητήρι δεν θέλω να σηκωθώ θέλω όλη μέρα να μείνω στην αγκαλιά σου, στα ρούχα μου πάνω έχω το άρωμά σου, λατρεύω να ακούω τον ρυθμό που χτυπάει η καρδιά σου, πες μου τα μυστικά σου, κι άσε με να σε κρατήσω σφιχτά να σκουπίσω τα δάκρυά σου, ξέρω περάσαμε πολλά. ως που να συναντηθούν οι δρόμοι μας τελικά, ποια τα λάθη ποια τα σωστά, δεν ξεχωρίζω τη λύπη από τη χαρά, κι όσοι μας πλήγωσαν κάποτε μας δώσαν την ευκαιρία να δούμε πιο καθαρά, να είναι καλά, εγώ δεν κράτησα ποτέ μου κακία σε κανέναν άφησα πίσω μου τα άσχημα και προχώρησα μπροστά, κι άσε τους άλλους να νομίζουν πως βρήκαν την ευτυχία, μετά από τη σιωπή πάντα ακολουθεί τρικυμία, ποτέ τους δεν μείναν μόνοι πως θες να δουν την ουσία, μόναχα συμβουλές και λόγια, λόγια με καμία σημασία, με κουράσανε, τι κι αν ήμουν μικρός δεν τα κατάφεραν βλέπεις δεν με διχάσανε, αναρωτιέμαι τι συμβαίνει και οι γύρω το νόημα χάσανε, όσο πιο καλός γίνεσαι σ'αυτό που αγαπάς σε πολεμάνε εκείνοι που δεν σ'αγοσάνε είναι κρίμα, αντί να ερωτευόμαστε και να αγαπάμε να ζούμε για εκείνα, που δεν πρόκειται ποτέ να μας γεμίσουνε την καρδιά μα τη τσέπη γιατί όλα πια είναι βιτρίνα, εγώ έχω εσένα, μια ζεστή αγκαλιά και ένα χαμόγελο δίπλα μου να μου ομορφαίνει τη μέρα, όταν ο πάγος μέσα μου δεν λέει να λιώσει κι όλα μοιάζουνε μπερδεμένα, εσύ πάντα είσαι εκεί, πάντα είσαι πλάι μου πάντα είσαι εδώ για μένα. Ρεφρέν: Κι αν κάποτε όλα αλλάξουνε μη φοβάσαι είμαι εδώ, στο υπόσχομαι δεν πρόκειται πότε πια να είσαι μόνη, η θάλασσα το χρώμα της παίρνει απ'τον ουρανό, πάνω την καθρεφτίζεται και τη θλίψη της διώχνει.